Deze folder geeft u informatie over een achillespeesruptuur en de meest gebruikelijke behandelingsmogelijkheden. Het is goed u te realiseren dat voor u persoonlijk de situatie anders kan zijn dan beschreven.
Ligging en functie achillespees
De achillespees bevestigt de kuitspieren aan het hielbeen. Het is een belangrijke pees, waar vaak grote krachten op komen. Denk maar eens aan het trekken van een sprintje: dat is een hoge belasting voor zo’n pees.
Een achillespeesruptuur
Het is mogelijk dat deze peesruptuur ontstaat omdat de pees niet stevig genoeg is aangelegd of verzwakt is. Bijna altijd is er een snelle en plotselinge spieractie aan de scheuring vooraf gegaan. Een achillespeesruptuur treedt meestal op bij mannen tussen de dertig en veertig jaar, die met enige regelmaat sport beoefenen.
Bij een achillespeesruptuur ontstaat hevige pijn laag achter op de kuit of enkel, die erger of vergelijkbaar is met de pijn bij een spierscheur. Lopen lukt daarna niet of nauwelijks meer.
Diagnose en onderzoek
Bij onderzoek hoeft er niet zo veel zichtbaar te zijn. Bij voelen (palpatie) van de kuit is vaak heel duidelijk een onderbreking in het verloop van de pees vast te stellen.
Het belangrijkste onderzoek is het testen van de achillespeesfunctie: de hiel kan niet meer van de grond getild worden of bij knijpen in de ontspannen kuitspier is er geen voetbeweging meer op te wekken. Bij onduidelijkheid kan het onderzoek eventueel worden aangevuld met echografie van de achillespees.
De behandelingsmogelijkheden
Er zijn twee behandelingsmogelijkheden:
Operatieve behandeling
Meestal wordt gekozen voor de operatieve behandeling. Deze vindt of acuut plaats of wordt enkele dagen na het letsel ingepland. Bij deze ingreep worden de peesuiteinden tegen elkaar aangelegd en gehecht. Dat hechten kan op verschillende manieren. Het voordeel van de operatieve behandeling is dat u niet zes weken in het gips hoeft. Ook is de kans op een herhaling van de achillespeesruptuur iets kleiner dan bij de conservatieve behandeling.
Niet-operatieve behandeling
Bij de niet-operatieve behandeling, wordt de voet in strekstand (spitsstand) gehouden met behulp van een gipsspalk of tape. De spitsstand van de voet zorgt ervoor dat de gebroken peesuiteinden tegen elkaar komen te liggen en er bij de genezing geen groot defect overbrugd hoeft te worden. Zolang als u in het gips zit en de enkel niet kan bewegen, krijgt u een prikje in de buikwand om te voorkomen dat u een trombosebeen krijgt (fraxiparine 0.3 ml).
Welke behandeling wordt gekozen hangt van veel factoren af, bijvoorbeeld de leeftijd, gezondheid, (sport)activiteit en voorkeur van de patiënt of behandelaar.
Mogelijke complicaties van de operatieve behandeling
Geen enkele ingreep is zonder risico’s. Zo is ook bij deze operatie de normale kans op complicaties van een operatie aanwezig, zoals nabloeding, infectie, etc.
De nabehandeling
Na de operatie komt u vaak voor één tot twee weken in een gipsspalk met de voet in lichte spitsstand.
Daarna komt u ter controle op de gipskamer waar het gips wordt verwijderd en de hechtingen (dit kunnen ook krammen zijn) eruit worden gehaald.
Vervolgens start u met lopen met een hakverhoging van 4 cm. Telkens wordt de hak na twee weken met 2 cm verlaagd. Deze hakverhoging kunt u vast onder een schoen van uzelf laten aanleggen. Dit kan bij een schoenmaker of hakkenbar. Het is niet noodzakelijk om dit onder beide schoenen te doen. Fysiotherapie is vaak erg behulpzaam om u in deze fase te begeleiden.
Globaal kunt u in tien tot twaalf weken nagenoeg weer normaal lopen en kan een eventuele sporttraining hervat worden.
Vragen
Heeft u nog vragen, stel ze gerust aan uw behandelend arts of huisarts.
Bij dringende vragen of problemen vóór uw behandeling kunt u zich het beste wenden tot de afdeling waar de behandeling plaats moet vinden.
Wanneer zich thuis na de operatie problemen voordoen, neem dan contact op met de huisarts of het ziekenhuis:
Tot slot
Bent u van mening dat bepaalde informatie ontbreekt of onduidelijk is, dan vernemen wij dat graag van u.