"Door de revalidatie kreeg ik mijn leven op orde."

In 1983 lachte het leven Ellen de Boer toe. Ze was bijna afgestudeerd als laborant, had een vriend en maakte volop plannen. Totdat een dronken automobilist haar toekomst letterlijk aan diggelen reed.

“Alles was voorbij”, vertelt de nu 57-jarige Ellen de Boer aangeslagen. “Door een partiele dwarslaesie kon ik niet goed meer functioneren. Dit had op alles gevolgen. Mijn relatie ging uit, ik moest stoppen met mijn opleiding. En ik kon geen kinderen meer krijgen door een dubbele bekkenbreuk. Dat vond ik echt jammer, mijn kinderwens was heel erg groot.”

In de jaren ‘80 was er nog weinig aandacht voor revalidatie. Het bestond destijds voornamelijk uit fysiotherapie. “Lichamelijk leerde ik mezelf redelijk redden. Ik verhuisde naar Harderwijk en ontmoette een man. We bleken in aanmerking te komen voor adoptie en kregen twee schatten van dochters. Door de jaren heen ging ik alleen wel achteruit. Mijn relatie verslechterde en uiteindelijk gingen we uit elkaar. Het lukte niet goed meer om voor mezelf en de kinderen te zorgen.”       

Niet alleen fysiek is Ellen er slecht aan toe; psychisch blijkt ze het trauma nog niet verwerkt te hebben. De huisarts besluit om Ellen door te verwijzen naar de revalidatiearts in St Jansdal. “Ik was zo blij met deze hulp, zag het echt als een kans. We begonnen een intensief traject met fysiotherapie, ergotherapie, psycholoog en maatschappelijk werk. Een half jaar lang ging ik vier dagen per week naar het ziekenhuis. Dit was pittig en confronterend.”

Door de ondersteuning leert Ellen zich thuis weer redden. Het lukt haar weer om boodschappen te doen en goed voor de kinderen te zorgen. “Door de revalidatie kreeg ik mijn leven op orde. Ook leerde ik veel beter mijn energie te verdelen, waardoor ik beter de dag doorkwam. Daardoor kreeg ik meer energie en lukte het om ook dingen buitenshuis op te pakken.”

Ellen begint met mindfullness, iets dat haar veel heeft gebracht. “Ik voelde eindelijk echt het verdriet na het ongeluk en kon het verwerken. Daardoor kwam er nog meer ruimte vrij om nieuwe dingen te beginnen. Ik begon met wiskundebijles te geven en bleek daar goed in te zijn. Daarnaast ben ik een Chinees gezin gaan helpen met inburgeren. Ik help ze met de taal leren en ondersteun ze op praktisch vlak.”

Dit jaar is Ellen genomineerd voor de ‘Gouden venus van Milo’, een award voor mensen met een beperking die anderen inspireren. “Dit raakte me echt. Door mijn kennis te delen en mijn talenten in te zetten wil ik anderen laten bloeien. Het is zo fijn dat het gelukt is om uit zo’n diep dal omhoog te klimmen. Ik sta weer open voor de mooie dingen in het leven.”

Ook stemmen op Ellen de Boer? Klik dan op www.goudenvenusvanmilo.nl. Het kan nog tot en met 9 september.