Binnenste buiten
Vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar in het Mammacentrum. Medisch specialisten vertellen over hun eigen emoties.
Meeleven
“Ik vind het heel belangrijk dat mijn patiënten weten en voelen dat ik naast ze sta. Ik wil het liefst met zo min mogelijk afstand samen oplopen naar beter worden. Wanneer genezing niet mogelijk is, wil ik de resterende tijd samen doormaken. Ik leef de hele periode intens met mijn patiënten mee. De strijd gaan wij samen aan. Zij staan daarin wat mij betreft niet alleen. Een ernstige ziekte zoals borstkanker treft niet alleen de patiënt. Het raakt de hele familie. Zo werd een jonge vrouw helaas getroffen door borstkanker. Een stoere vrouw en van dezelfde generatie als ik, waardoor extra confronterend. Tijdens de opname kwamen haar tranen. Op een gegeven moment werd mijn aandacht getrokken door de kaarten en foto’s achter haar bed. Een afbeelding hield mijn aandacht vast. Hierop zaten enkele mannen in een rubberboot, met helemaal voorin een vrouw. Zij vertelde mij dat ze deze afbeelding had gekregen van haar zevenjarige zoontje. ‘Mam, die mevrouw voorin de boot ben jij en de anderen zijn wij. Samen zitten wij in hetzelfde bootje.’ Ik vond het zo indrukwekkend dat een zevenjarig jochie dit zo kon bedenken. Dit kwam heftig bij mij binnen en ik was er even goed van ondersteboven. Op zo’n moment besef je extra dat borstkanker niet alleen de patiënt raakt, maar ook de naasten. Ik had er een brok van in mijn keel. Mijn ogen gingen terug naar de roeiboot en ik besefte dat ik ook in die boot wilde zitten. Ik ben één van die roeiers!”
Marc van Tilburg
Oncologisch chirurg
Iedereen verdient ruimte voor emoties
Oncologisch chirurg Roberto Tobon-Morales voelt zich betrokken bij zijn patiënten en vindt het heel belangrijk dat zij zich veilig en vertrouwd voelen. Gelukkig krijgt tachtig procent van de patiënten die het Mammacentrum bezoeken een goede uitslag. In de overige gevallen volgt er slecht nieuws. “Als ik mijn patiënten moet vertellen dat ze borstkanker hebben, stopt hun wereld met draaien en wordt de toekomst ineens anders. Natuurlijk hoop ik dat ik hen kan opereren en dat ze genezen. Soms moet ik vertellen dat ze niet meer beter worden. Wat de boodschap ook is, ik zal er altijd zijn om mijn patiënten bij dit moeilijke proces te ondersteunen. Iedere patiënt verdient goede zorg op maat, dit geldt zowel voor de behandeling als de begeleiding.”
“Als medisch specialist moet ik bij het brengen van slecht nieuws mijn eigen gevoelens uitschakelen. Ik moet op zo’n moment rationeel blijven om de situatie te kunnen beheersen. Soms is dit moeilijk, ik ben tenslotte ook maar een mens. De reactie op een slecht bericht verschilt per persoon. Emoties spelen een grote rol, maar ik moet er wel voor zorgen dat een slecht bericht de mensen ook daadwerkelijk bereikt. Dit is van belang, omdat er belangrijke beslissingen genomen moeten worden over onder andere het behandeltraject.”
Emoties
Roberto vertelt verder: “Als ik een jonge moeder moet vertellen dat de uitslag niet goed is, vind ik dat heel erg. Haar eerste en natuurlijke reactie is de zorg om haar kinderen. Ik deel die zorg, maar moet haar ook bewust maken dat zij nu belangrijk is. Hoe moeilijk ook, ik moet tot haar doordringen. Zij moet weten wat haar te wachten staat. Ik vind het belangrijk om haar tijdens het hele proces te ondersteunen. Dit geldt overigens voor al mijn patiënten. De emoties van naasten spelen ook mee en daar probeer ik ook aandacht voor te hebben. Ik vind dat iedereen in mijn spreekkamer de ruimte verdient voor zijn of haar emoties.” Roberto geeft aan de mening en keuze van de patiënt altijd te respecteren. “Zo kan een oudere vrouw ervoor kiezen om niet tot behandeling over te gaan en respecteer ik. Als ik heel slecht nieuws moet brengen, vind ik dat moeilijk. Als arts probeer ik de patiënt en naasten te ondersteunen om nog uit het leven te halen wat mogelijk is.”
Veilig en vertrouwd
“Toen ik startte als mammachirurg, was ik een solist. Met de kennis en het vermogen die ik toen had, deed ik de patiënt een behandelvoorstel. Ruim tien jaar geleden zijn wij met de zogeheten mammapoli gestart. Dit project heeft mooie verbeteringen opgeleverd in de zorg voor borstkankerpatiënten, waaronder goede begeleiding door gespecialiseerde verpleegkundigen. Met de komst van het mammateam sta je er niet alleen voor en kun je met elkaar een behandelvoorstel bespreken. Nog steeds ben ik de boodschapper en heb ik uiteraard mijn verantwoordelijkheid als behandelend arts. Ik ben trots op ons mammateam, waarbinnen veilig en vertrouwen de sleutelwoorden zijn. Iedereen straalt dit uit. Alle leden van het mammateam doen hun uiterste best om elke patiënt de best mogelijke behandeling op maat aan te bieden”, aldus Roberto
Ervaringen
Roberto vertelt verder: “Wij willen dat onze patiënten ervaren dat ze goed opgevangen en geholpen worden in het Mammacentrum. Ik vind het fijn als zij hun ervaringen met ons willen delen. Wij kunnen hiervan leren."
Mooie combinatie
De mammachirurgie geeft Roberto veel voldoening. Hij vindt de techniek en persoonlijke begeleiding een mooie combinatie. Voor zijn patiënten is hij een vertrouwenspersoon, maar bovenal is hij de dokter. “De tijden veranderen, maar de basis blijft. Het is belangrijk dat ikzelf en wij als team blijven mee-ontwikkelen met de tijd”, vertelt hij. “Het ziekenhuis deelt dezelfde filosofie als het Mammacentrum. Het ziekenhuis faciliteert de processen, de visie en de dynamiek van het mammateam in het hele ziekenhuis.”
Op de vraag of er nog iets is wat hij wil delen, antwoordt Roberto: “Geniet bewust van elke dag en leef niet op uitstel. Maak van elke dag een mooie dag!”